රත්තරං තාත්තා

ඔන්න මම කෙනෙකුට CALL එකක් ගත්තලු....
ඔන්න දැන් රින්ස් යනවත් එක්කම ඒ කෙනා HELLO කිව්වලු,,,,,,මම ඉතින් ඒ කෙනා හෙලෝ කිව්ව ගමන්ම හැපි බද්ඩේ කියලා හයියෙන් කෑ ගහලා කිවිවලු....
අනේ,,,,,,,,,,,,,,එතකොට ඒ කෙනාට හිනා ගියාලු,,පස්සේ එයා මට කියනවා දෙයියන්ගේ පිහිටයිලු......
ඉතින් මම ඇහුවා අයියෝ අනේ හැපි බද්ඩේ කිව්වහම දෙයියන්ගේ පිහිටයි කියනවද.....තැන්කියු කියලා කියන්න එපැයැ කියලා....අනේ මෙන්න ඉට පස්සේ හරිම අහිංසක විදිහට හා හා කියලා කියනවා.....එතකොට මට දුකත් හිතුනා....
කවුද දන්නවද මෙහෙම කියන්නේ,,,,,,මගේ තාත්තා....එයාටයි මම කොල් කලේ....
හික්ස්,,,,,,ඔයාලා හිතුවා නේද කාටද යකෝ මේ කොල් කලා කියන්නේ කියලා :D :D
-------ඇත්තටම මගේ ලොකේ ඉන්න දෙවියන් මගේ තාත්තා........ඔයාලගේ ලෝකේ දෙවිනි බුදුන් අම්මා නෙද?.....ඒත් මගේ ලොකේ තාත්තා...
දන්නවද......?
දුවෙකුට තාත්ත කෙනෙක් ලගදි කදුලු හංගගන්න බැහැලු,,,,,,,,,,
ඒ කදුලු නවත්ත ගන්න බැහැලු,,,,ඒ ඇයි දන්නවද ලේ වල තියෙන සමාන කම නිසාලු,,,,
තාත්ත කෙනෙක් කියන්නේ රුස්ස ගහක්...
ඒ රුස්ස ගහ ශක්තිමත් උනොත් විතරයිලු ඒ ගහේ අතු ශක්තිමත්ව වැඩෙන්නේ.....
මම ඉතින් ඔය කතාව අපේ තාත්තට කිව්වහම කියනවා
හා හා පන්ඩිත ආච්ච කියලා :P :P
--------ඇත්තටම මේ ලොකේ හැදෙන , සාර්ථක දරුවෙක්ගේ දෙපැත්තේ ඉන්න ඕනේ
සම්මා සම්බුධු අම්මා වරුයි,,තිලෝගුරු බුදු පියවරුයි.....
අන්න එහෙම දෙමව්පියන්ගේ දරුවන් වෙලා ඉපදිම ඇත්තටම වාසනාවන්තයි.....
ඒත් ඉතින් මටනම් තාත්තා හරි ඉන්නවා.......ඒත් අමිමයි,,,තාත්තයි දෙන්නම නැති දරැවො මේ ලොකේ කොචිචර ඉනිනවද....එයාලා පවි........හමිමිමමි:(

අතිතය,,අනාගතය,,වර්තමානය

--------ආදරේ ගින්න ගැන හිතනකොට ජිවිතේ ගින්න ගින්නක් නෙමේ දෙයියනේ------
        අතිතය අමතක කරලා අනාගතය ගැන හිතන්න හැදුවට
 ඒකත් කරන්න පුලුවන් දෙයක් නෙමේ බලාගෙන යනකොට.......
                       ඒත්................
අද කියෙන් කී දෙනෙක්නමි අදිටන් කරගන්නවාද .අතිතය අමතක කරලා අනාගතේ ගැන හිතන්න........ඒත් කරුමෙක මහත කියන්නේ......දෛයිවය ඒකට ඉඩ නොදෙන එකයි....
------------අතිතය වෙනුවෙන් පාංශකුලය දෙනවා.....
            අනාගතය වෙනුවෙන් පිබුරු පත් හදනවා..
      ඒත්................?ජිවිතය විදින්නම ඉඩක් නැහැනේ.......
  සතුටක්,,,සැනසිමක් නැති වර්තමානයේ දුක හිමිහිට හිමිහිට පපුවේ එකතු වෙනවා.....ඒකෙන් වෙන්නේ දුක වැඩිවිමක් විතරයි......එච්චර දුක පිරුනු හදවත ඇතුල,,,දුක මතක නටබුන් පිරුණු තැනක් වෙනවා.......
  --------එතකොට ඔය අනාගතය කියන මල් ඒ නටබුන් වල එල්ලලා වැඩක් තියෙනවද....?
හිනාවෙන්න අමාරුයි කියලා අඩන්නැතුව ඉන්නේ කොහොමද :(

-------------අතිතය ගැන දුක් වෙවි,,,,අනාගතය ගැන තැවි තැවි,,,,වර්තමානයත් දුකක් කරගන්නේ ඇයි කියලා මට මගේ හිතින්ම අහන්න හිතෙනවා...........මේ මොහාතේ හරි සතුටින්නමි කොච්චරනම් හොදද.......මේ මොහොතේ හරි සතුට්න් ඉන්න...ඒ සතුට නැති කරන්න කාටවත් ඉඩ දෙන්න එපා.........අනාගතේ ලැබෙන සදට වඩා...මේ මොහොතේ අපි විදින මැටි පහන් එලිය වට්නවා.............හම්ම්ම්

෴මහි෴: ____කවිකාරයා____ 2

෴මහි෴: ____කවිකාරයා____ 2: සිතුම්ටත් නොදැනිම සිතුම්ගෙ හිත ඇදිලා ගියේ හවස සිද්ධවුන සිද්ධියට....  එතැන් සිට :-                               වෙනදාවගේම ...

දුක

මම ජීවත් වෙච්ච කෙනෙක් නෙමේ.....
ජිවත් වෙන්න පටන් ගත්තේ ඔයා ලගට ඇව්ල්ලයි..
මම අතමිට මොලව ගත්තේ ඔයාගේ ආදරයයි...
වේදනාව පහුරු ගගා පපුව තුවාල කලේ ඔබේ ආදරයයි.......
කපුරු පෙති පපුව උඩ පත්තු කරලා වැන්දත් දෙවියන් බලන්නේ නැ...
සැනසිම එක කලං දෙකක්වත් නැතුවයි මම ජීවත් උනේ.....
හිනා වෙලා හිටියට ගැහැණු ආත්මයක් හිතින් අඩනවා....
ගැහැණියක්  උපතින්ම පාරාදයි කියලා මම අහලා තියෙනවා....
ඒත් ඒ කතාව ඇත්තමද කියන්න මම දන්නේ නෑ.....
ඒ උනාට ගැහැණියක් වැඩියෙන්ම රැවටෙන්නේ ආදරේට......
විදවන්නේ පිරිමයෙක්ට....

ඒකනම් ඇත්ත කියලා මම දන්නවා..........

--හමුවිම...වෙන්විම--

----අපි කවදාවත් හමුවෙලා නෑ.....
කවදාවත් හමුවන එකකුත් නෑ....
ඒත් අපි හැමදාමත් හමුවෙලා තියෙනවා වගේ මට දැනෙනවා...
මේ අද උදෙත් හමුවුනා වගේ මට දැනෙනවා.........
මගේ ජීවිතේ හරි හැගිමි බර තැනක ඔයාට ඉන්න පුලුවන් වුනා.......
ඒ ගැන මට සතුටුයි........
ඒත් ඔයාගේ ජිවිතයේ ඒ හැගිමි බර තැන මට ඉඩ නැති වුනා....
ඒ ගැන මට දුකයි.............
හිත් වල හැගිමි බර තැන්වල ඉන්න කොට පස්ණ ඇති වෙනවා....
බැන ගන්නවා...රණ්ඩු ඇතිවෙනවා...චෝදනා කරනවා...ඒත් දලා යන්නේ නෑ..........
ඇයි කියන්න දන්නේ නෑ............
---------------- ජීව්තය හෙමිහිට ගලාගෙන යනවා......
දුක වැඩියෙන් සැප අඩුවෙන් බෙදන දෛයිවයක අපි ජීවත් වෙනවා...........
මමත් හැමදේම දරාගෙන ජීවත් වෙනවා.............
පුංච් පුංච් හින ඇතුලේ බලාපොරොත්තු පණ ගහනවා....
ඒත් මේ හමුවිමේ අවසානය වෙන්විමනම් ඔයා වෙන්වෙන්න.....
ඔයාට ඕනෙමනම් වෙන්වි යන්න.....
මාව දලා යන්න......
මට හරි ලෝභයි මෙහෙම කියනකොටත්..........
අපි හමුනොවුනත් මේ බැදිමේ රස්නය මට දැනෙනවා.......
ඒත් මේ ආදරය,,මේ හමුවිම මට විතරක් අයිති නෑ.......
ඒක ඔයාටත් අයිතියි.....
ඒත් මට වගේ ඔයාට ඒ ගැන කැක්කුමක් නැ කියලත් මම දන්නවා.........
දැනගෙන හුගක් කලුත් වෙනවා.............
ආයෙත් මම කියනවා ඔයාට යන්නම ඕනෙනම් යන්න........
මේ බැදිමට තිත තියලා ඔයා යන්න..පස්ණයක් නෑ......
මගේ හදවත සනසන්න පිරිමදින්න බැරි දෙයක්,, මම මගේ ජීවිතේ පැත්ත පලාතකවත් තියාගන්න මං කැමතිත් නෑ...........

ඒ නිසා  ඔබ යන්න----------

''''---ඔයයි මමයි---'''

-------හිමිදිරි පාන්දරක
         මං.....දැක්ක ලස්සනම දසුන.....
පුංච් පිණි බිංදුවකට...
ආදරේ කරන රෝස මලක්........
           අනේ..බලාගෙන
තව ටිකකින් ගිනි ගහන මද්දහන
           ඔයාලව වෙන් කරයි........
කොහොම පරිස්සමි කරලා.....
       එකතු කරන්නද........
  පිණි බිදුවයි.....රෝස මලයි
හරියට ඔයයි මමයි වගේ.....
     ඔයා පිණි බිදුවක්.....
මං රෝස මලක්.......
ගිනි ගහන මද්දහන වුනේ.........

      මේ නපුරු සමාජය-------

--ආදරයට කරුණාවයි--

ආදරේට කරුනාවයි මගේ මේ පුංචි හිත.......
ඒක තේරුම් ගන්න බැරි ඇයි ඔය හිතට......
ආදරයෙන් කියා දෙන්න වැරදි හදාගන්නමි මම.....
එපා රිදවන්නට ගතවෙන පැය විසි හතරම........
--------එක පාරක් හිනාව දෙන්න---------
          දහ පාරක් අඩන්නමි
--------එක පාරක් ආදරේ දෙන්න---------

          සිය පාරක් මාව නැති කරගන්නමි

෴*චතු *෴ [chathu dreams]: --මාගේ සිහිනය--

෴*චතු *෴ [chathu dreams]: --මාගේ සිහිනය--: ඇත් දළ පාට ඔසරියක් ඇදලා.. පුංච් නළල් පටකුත් දාලා.. මාල හතකුත් දාන්න හීන මැවිවා තමයි... ඒත් මේ දුප්පත් කෙල්ලට ඒ හීන හීනයක්ම විතරක් වුනා...

--මට කියාදෙන්න ඇයි මෙතරමි ආදරෙ මට--

ඇයි කියන්න...මට මේ තරමි ආදරේ කරන්නේ කියලා......
ඇයි කියන්න...මාව දලා යන්නේ නැත්තේ කියලා.....
මුලු ලොකේම එක  අතක් වෙලා මාව අඩවනකොට.....
ඇයි කියන්න...ඔයා විතරක් මාව සැනසුවේ
මං වගේ කාලකන්නි කෙල්ලෙකුට ඇයි ඔයා ආදරේ කලේ....
මට කියන්න....ඇයි කියන්න.....
-----සංසාරේ මතක සැමරුම් අරන් සිත ලගට එන විට.....
      මං ගාව නැවතිලා නොදැනිම මගේ ඇස් දෙක.......
      පෙමි සිහිනවලට ලං වූ හැටි ඔබේ ඔය සිත........

     මට කියා දෙන්න ඇයි මෙතරමි ආදරේ මට-----

බලාපොරොත්තු.......

------ජීවිතයේ හොදම අය එද්දි
       ටිකක් පරක්කු වෙනවා........
ඇස් ටිකක් දනවා........පපුව ඊට වඩා දනවා.......
   ඒත්......එයා දවසක එනවමයි......

ඒ නිසා බලාපොරොතුව...විශ්වාසය ඇති තර ගන්න.....
      

--මාගේ සිහිනය--

ඇත් දළ පාට ඔසරියක් ඇදලා..
පුංච් නළල් පටකුත් දාලා..
මාල හතකුත් දාන්න හීන මැවිවා තමයි...
ඒත් මේ දුප්පත් කෙල්ලට ඒ හීන
හීනයක්ම විතරක් වුනා තමයි...
හැමදාම හැන්දෑවට..ඔයා සරමක් ඇදගෙන..
දොරකඞ වාඞි වෙලා ඉන්නවා...
අනේ මට හීනෙනුත් පේනවා..
මං බුදු පහන දල්වලා....
තෙල් චුට්ටක් අත්ලට අරගෙන..ඔයාගේ හිසේ ගානවා..
හීනෙන් ඇහැරිලා බලද්දී...
අනේ මං අත ගාන්නේ මගේ කොට්ටය..
ජීවිතේ භාවනාවක්නම් රත්තරං..
මේ දුක මං කමටහටක් කර ගන්නම්...
ඔබ බුදු වන දාක ආත්මයක..
ඔබට කිරිපිඞු පිලිගන්වන්නට..
සුජාතාවක් වී මමම එන්නම්....

 —